NEC: Tijd voor Actie!

NEC: Tijd voor Actie!

Vier en een half jaar. Zolang hebben we gekeken naar het voorspelbare, inspiratieloze voetbal onder Rogier Meijer. Wissels die steevast te laat kwamen, tactieken die niemand begreep, en een totaal gebrek aan anticipatie. Promotie vanaf plek 8 – geen prestatie om trots op te zijn – gered door een lucky goal tegen NAC. De bekerfinale afgelopen seizoen? Een toetje op een matige start, gered door de topvorm van Matson, Sandler die eindelijk eens fit was, en een Chery die het overnam toen Matson vertrok. Maar het grotere plaatje? Dat bleef belabberd.

NEC had afgelopen seizoen afscheid moeten nemen van Meijer. En eerlijk? Dat had hij zelf ook moeten inzien. Wat was er nog te halen? Een 6e plek in de competitie en een bekerfinale waren de top van wat hij kon bereiken. Helaas zijn beide ook weer net niet een succes geworden. Iedereen wist dat het dit seizoen alleen maar bergaf kon gaan met Meijer. De drive is weg tussen hem en de selectie, dat lijkt ons overduidelijk. Dit is een collectief falen, en we denken niet dat Meijer degene is die dit kan verbeteren.

Laten we één ding duidelijk maken: we hebben niks tegen Rogier Meijer als persoon. Sterker nog, hij is een goede kerel. Hij heeft ons mooie momenten gebracht: promotie en de bekerfinale zijn hoogtepunten die niet vergeten mogen worden. Maar een trainer moet meer brengen dan sympathie. Meijer was geen tactisch meesterbrein. Het constante geschuif, de tikkie-breed-mentaliteit, en het risicovolle opbouwen achterin met spelers die daar niet geschikt voor zijn, hebben ons vaak in de problemen gebracht.

En dan de spelersgroep. Zij mogen ook in de spiegel kijken. Als de motivatie en inzet ontbreken, is dat niet alleen een kwestie van de trainer. Maar wat zeggen we dan over Carlos Aalbers? Het samenstellen van een selectie vol lichtgewicht talenten zonder balans, geen ervaren spelers die de rust brengen, geen bewezen doelpuntenmakers – dat zijn keuzes die ons nu opbreken. Neem de situatie rondom Dost. Met hem in de spits speelden andere spelers, zoals Mattsson, Koki, ook beter. Nu ontbreekt zo’n ankerpunt volledig, en dat zie je terug in het spel.

Gister bij de Goffert stond Carlos Aalbers ons, het HKN-bestuur, te woord. Dat respecteren we. We stelden hem drie directe vragen:

• Is er budget voor een echte nummer 10? Nee, er is geen budget.
• Vind je dat NEC een echte nummer 10 mist? Ja, absoluut.
• Geloven de spelers nog in Meijer en zijn aanpak? Dat gaat hij bespreken.

Maar toch gaf hij ook aan dat, als het écht nodig zou zijn, er op de achtergrond nog wel iets mogelijk is. Tijdens onze gesprekken met de spelers heeft Carlos mee geluisterd en hij gaf toe dat we zeker een punt hebben in onze kritiek. Het is nu aan het bestuur om deze signalen serieus te nemen en actie te ondernemen.

Wat opviel, was de afwezigheid van Rogier Meijer. In plaats van zelf verantwoordelijkheid te nemen, werden spelers naar voren geschoven om de klappen op te vangen. Een schrijnend gebrek aan leiderschap. Dit is het moment waarop je als trainer moet opstaan en jezelf moet laten zien, juist als het moeilijk wordt. Die keuze, of misschien beter gezegd dat gebrek aan actie, zegt veel over de situatie waarin de club zich nu bevindt.

Dan Wilco van Schaijk. Normaal degene die graag het voortouw neemt en het woord doet, stond er gister bij als een schim van zichzelf. Hij schoof steeds verder naar achter, alsof hij hoopte dat niemand hem zou zien. Geen duidelijkheid, geen leiderschap, geen actie. Dit is geen manier om een club door een crisis te loodsen. Wilco, dit is jouw moment om op te staan en verantwoordelijkheid te nemen. Verstoppen is geen optie meer.

Wat we ook niet begrijpen, is dat er geen geld zou zijn. Altijd werd er geroepen dat financiële problemen opgevangen konden worden als het echt nodig was. Maar nu lijkt dat ineens verleden tijd. En nee, laten we duidelijk zijn: we zitten niet op zijn centen te azen. We zijn trots op wat Boekhoorn voor ons NEC doet. Het probleem ligt bij het gebrek aan daadkracht en visie binnen de club. NEC verdient meer dan excuses en half werk.

En dan een boodschap aan de NEC-achterban. Ja, we hebben jullie online horen klagen – hele verhalen als toetsenbord-helden. Maar waar waren jullie gister bij de Goffert? Een paar waren er, dat moeten we toegeven, en 90% wat er stond kwam rechtstreeks uit de bussen terug. Respect voor die paar natuurlijk. Maar de rest? Stilte. Wij, HKN en East Side, stonden er zoals altijd. Misschien tijd dat de rest daar een voorbeeld aan neemt. Als je écht om NEC geeft, laat dat dan zien. Kom opdagen, maak je stem hoorbaar, en sta er op de momenten dat het nodig is. Anders hoef je je toetsenbord ook niet meer aan te raken.

NEC bestuur, het is tijd om het roer om te gooien. Dit is onze club. Geen excuses meer, geen half werk. Neem je verantwoordelijkheid of ga weg.

HKN | East Side